Uitzicht

Chinezen en hun manier van doen in een uitgaansgelegenheid, ik kan er naar blijven kijken. Het is gewoon om rond een tafel te zitten en spelletjes te spelen, onder begeleiding van luide muziek. Op tafel brandt een lamp in een bepaalde kleur, afhankelijk van hoeveel het gezelschap heeft uitgegeven aan drank. Een mooie manier om decadentie te etaleren. De mensen die ik zien dansen, doen dat op een vrije en ongedwongen manier. Ze hupsen en springen ongekunsteld, het plezier straalt er van af. Als ik me tussen hen begeef wordt ik (zeer) enthousiast begroet, hetgeen resulteert in zweterige handen die de mijne pakken en mensen die warme armen om mijn schouders proberen te slaan. Ik voel me welkom. En een trofee.

In het centrum van Yangshuo vallen gebouwen onder de categorie winkel, eet - of slaapgelegenheid. De plaatselijke bevolking is haast on-Chinees assertief in een poging de aangeboden waren te slijten. Alles staat dicht op elkaar gepropt, wat resulteert in nauwe en donkere steegjes. Zo goed als elk hostel van een verdieping of 4 hoog heeft daarom een bar op het dak, de ideale locatie voor een ontspannen samenzijn. Pooltafel, uitzicht over de stad en de bergen, aangename temperaturen, de omstandigheden zijn zo gek niet. Oude vrienden nemen afscheid, nieuwe vrienden dienen zich aan.

De hostels worden gerund door jonge Chinese meiden die lange dagen maken, en de avonden zijn nog langer. Er bestaat een bijzondere feestcultuur binnen het hostelwereldje, men is verzot op bierpong. Het wordt gespeeld op een lange, smalle tafel, met aan weerskanten zes plastic bekers waarin een fles bier (600 ml) is leeggeschonken. Gooi je een pingpongballetje in een van je tegenstanders bekers, moet deze worden geledigd. Alle bekers leeg betekent verlies, de winnaar blijft staan. Men speelt bloedfanatiek, nachten achter elkaar. Ik zou Chinezen niet als ‘stilste volk op aarde’ omschrijven, zeker niet tijdens een gebeurtenis zo geroemd als bierpong.

Ik heb het idee dat ik het landschap hier niet de aandacht heb gegeven die het verdient. De standaard heuvel / berg wordt voorafgegaan door een glooiende omgeving en is zelden alleen. Karstbergen vormen zo’n afwijkend beeld, het is om naar te blijven kijken. Het land is plat en dan plotseling bevindt zich daar een berg. Steile wanden van kalksteen, haast loodrecht omhoog, behangen met groen. Fietsen door de omgeving. Mensen zijn aan het werk op het land; ploegen, snoeien, spitten. Wegwerkzaamheden, maar eer mijn peloton dat doorheeft staan er al een hoop bandensporen in het verse cement. Soms is het niet erg om de mensen niet te verstaan. Als ze je iets proberen te verkopen, of, als ze je vervloeken. Nog relaxter dan fietsen is rondtoeren op een scooter. Eindeloze berguitzichten en fruitboomgaarden, zo ver het oog reikt. Dat is niet altijd even ver, er hangt altijd een soort waas. Smog. Ergerlijk. En toch, voegt het ook een soort mystiek toe aan de omgeving.

De futuristisch aandoende sneltrein schiet met 300 km/u naar de volgende bestemming, de bus die daarop volgt is een stuk langzamer. Moe en hongerig. De boiler bevat net genoeg water om warm te worden. Zhangjiajie National Park. (Weer) zo’n onbeschrijfbaar landschap. Slanke bergen, van zandsteen ditmaal, naar de hemel reikend. Begroeiing. Ik kan een mooi verhaal ophangen hoe ze zijn ontstaan.. liever niet? De hike naar het hostel duurt een aantal uur en dat is geen straf. Gestaag klimt de route naar de toppen. Diepe afgronden, vergezichten. Temperatuurtechnisch is het redelijk uit te houden tijdens het lopen en klimmen. Met het afnemen van het licht verdwijnt ook elk klein beetje warmte dat er is. Huisverwarming is de Chinezen hier vreemd. Ik lig in mijn bed met mijn kleren aan, onder twee dekens en de elektrische deken op de hoogste stand. Mijn adem vormt wolkjes tijdens het uitademen. Buiten regent het. Het is lunchtijd, maar ik lig zo lekker. Kou lijden of honger lijden; lood om oud ijzer. Door het slechte weer zijn alle restaurantjes dicht, gelukkig zijn er altijd en overal instant noedels te krijgen. En zelfs instant koffie is lekker. Want warm.

Kennelijk hangt er een grote wolk om en over het gebied, het blijft een dag lang ideaal in-bed-en-film-kijk-en-lees weer. Gevolgd door opklaringen, hoge drukgebied, lage drukgebied, etc., kortom, er is weer wat te zien. Meer omgeving. De Chinezen zijn zo goed de namen van de verschillende bergen, en ook waarschuwingsbordjes, te vertalen. Waarschijnlijk klinken de namen in hun origineel erg poëtisch, maar in het Engels krijg je dan dingen als ‘One Step to theHeaven’, One Dangerous Step’ en ‘Cock Peaking’. Niet echt pakkend. Het uitzicht is er niet minder om.