Travel around part I

De reis die ik maak is een georganiseerde tour, van Namibië naar Zimbabwe. Er zijn vele organisaties die dergelijke tours aanbieden, Roos en ik gaan voor Nomad. Ons vervoermiddel is een overlandtruck en we slapen de meeste nachten in een tent.

29/03. Cape Town – Cederbergen

‘s Ochtends gaat de wekker vergeleken met eerdere dagen behoorlijk vroeg, douchen, laatste spullen inpakken en dan het afscheid van een paar mensen die me nog even uit komen zwaaien. Ik word weggebracht door Claire en Frank, mijn maatjes in de Lodge.
We halen Roos op en we worden netjes afgeleverd op de plaats van bestemming, het Nomad kantoor. Daar staat onze truck (geen bus, truck!) al te wachten. Naar goed Zuid-Afrikaanse gewoonte heeft ze een naam, Marilyn, als in Monroe.

We schrijven ons in en maken kennis met een aantal mensen die al zitten te wachten voor vertrek. Onze Zimbabwaanse gidsen heten Thabani – driver/ guide – en Godfree – kok/ guide. Als iedereen er is pakken we in. Ik zoek snel een goed plekje voorin uit, maar al gauw blijkt dat we elke dag onze plaats doordraaien. :P

En dan gaat de reis eindelijk beginnen! De eerste rit is een bekende voor mij, we gaan naar Bloubergbeach, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Kaap. Een laatste foto en blik, en het afscheid van mijn nieuwe thuisstad is een feit..

Thabani geeft ons een uitgebreide uitleg over wat alle do’s and dont’s zijn en dan gaan we richting noord. Na 6 uur rijden komen we aan bij onze camping, tevens een backpacker voor degene die wil upgraden. Hoe de tent op te zetten is vlug geleerd en niemand gaat voor een kamer. Onze lunch is prima en daarna hebben we een uurtje vrij.

Inmiddels is onze gids, Skorky, aangekomen. Skorky weet alles over de natuur van het gebied en daarmee bedoel ik ook echt alles. Hij verteld de meest bizarre verhalen en anekdotes over zijn jeugd, de omgeving en de flora en fauna. Ik kan mededelen dat ik geen problemen meer heb om mezelf zonder dokter te redden, alles is met natuurlijke dingen te genezen. Na schorpioenen, duizendpoten, hagedissen en nog veel meer is het Corky nog niet gelukt om ons schildpadden te laten zien, iets waar hij duidelijk van baalt. Hij zegt ons heel even alleen te laten en dat we rond kunnen kijken, maar wel moeten uitkijken voor giftige slangen, een geruststellende gedachte. Niet veel later komt hij terug met een handje schildpadden. We zien 500 jaar oude muurtekeningen en komen te weten hoe we een miereneter moeten vangen. Wel 12x koken btw, anders is het vlees niet te eten.

Terug bij de tenten is Godfree al ijverig aan het koken, en ik denk niet dat ik honger hoef te lijden tijdens deze trip. Geef de man een pan en wat blaadjes en hij maakt er een diner van. Ik eindig met een biertje rond het kampvuur.


30/03. Cederbergen – Orange River

Het eerste nachtje tentslapen is er een van inkomen, ik heb wel eens beter geslapen. Tent inpakken, spullen opruimen en ontbijten. Iedereen draait netjes door naar de volgende stoel.
Dan gaan we op weg, op een enkele stop na rijden we lekker door. Marilyn is een omgebouwde vrachtwagen om goed weerstand te kunnen bieden aan de omstandigheden die we tegen gaan komen. Achterin bevinden zich lockers, dus we kunnen onze spullen goed kwijt. Verder heeft de truck grote ramen die helemaal open kunnen, erg lekker als het 40º C is.

De lunch genieten we ergens random aan de kant van de weg, alles wat we nodig hebben is aanwezig, het eten koopt Godfree in de wat grotere steden.

In het plaatsje Sprinkbok halen Roos en ik wat dingen die nog wel eens van pas kunnen komen, tandpasta, muggenspray, je kunt het niet genoeg hebben (hetzelfde als sokken, maar nu dwaal ik af). Een van onze collegareizigers heeft nog een vervelende akkefietje met een pinautomaat, zijn creditcard wordt ingeslikt. We rijden verder, in totaal brengen we deze dag 10 uur in de truck door.

Onze kampeerplaats is snel gevuld met tenten en dan is het tijd om de rivier eens van dichterbij te verkennen. Orange River (genoemd naar een zekere koninklijke NL familie) is de grens tussen Zuid-Afrika en Namibië. Het water is lekker warm, maar de stroming is zo sterk dat ik na 2 sprintjes al kapot ben. Een lekker koud biertje gaat er wel in na die inspanning en daarom drink ik er ook een. Of twee. Het diner is weer prima en de hele groep zit gezellig met elkaar te praten.

De camping is trouwens heel gaaf, de hele opzet straalt een bushomgeving uit. Leuk detail, de douches zijn zo gemaakt dat je over de camping en de rivier uitkijkt. Door de de aanwezigheid van de rivier zijn de beestjes wat oververtegenwoordigd, en de avond in de bar staat iedereen om zich heen te meppen om zijn lichaam enigszins bugfree te houden. Het is behoorlijk warm, rond 0:00 is het 32º C!


31/03. Orange River – Fish River Canyon

Deze nacht heb ik best goed geslapen. Tent inpakken en ontbijten, waarna we met een groepje opgepikt worden voor een kanotocht. We worden in de achterbak van een oude truck gepropt, en rijden stroomopwaarts.

Wat instructies later nemen Roos en ik plaats in onze rubberen kano. Ik neem wat foto’s en geef mijn toestel dan aan onze gids, die een waterdichte ton bij zich heeft. Snel daarna plons ik in het water en aangezien we een zwemvest moeten dragen is het een kwestie van drijven en go with the flow. Het kanoeën duurt 1,5 tot 2 uur en is eigenlijk meer relaxen dan echt peddelen, de bescheiden stroomversnellinkjes zijn niet spannend, maar het is een lekker tussendoortje.

Douchen met een uitzicht, lunchen, en dan gaan we op weg naar de grens. De formaliteiten gaan vlot en dan ben ik in Namibië! Tja.. heet, droog, verlaten, wat kan ik nog meer zeggen? Een paar uur rijden we door het niets, wat een erg mooie omgeving is. Op de camping zetten we snel onze tenten op en gaan dan naar de indrukwekkende Fish River Canyon, de na de Grand Canyon grootste canyon die er is. We worden ergens gedropt met de boodschap dat we terug kunnen lopen. Met op de achtergrond de zonsondergang (:D) lopen we naar de truck, waar ons diner al wordt bereid.

Marilyn brengt ons terug naar de camping, waar we nog even rond het vuur zitten. Aan het eind van deze expeditie, zoals Thabani de tocht pleegt te noemen ben ik een dierenliefhebber pur sang, de bugs zijn weer ruim vertegenwoordigd. Ik neem snel nog een douche vlak voor de generator uitgaat en dan is het donker. Heel erg donker.


01/04. Fish River Canyon - Sesirim

De wekker kondigt de nieuwe dag aan, het is nog donker als we ons kamp opruimen. Ditmaal heb ik aardig geslapen en het ontbijt gaat er prima in. We gaan op weg in we zien ons eerste wildlife; impala's, springbokken, zeebra's en struisvogels (aka. klootzakken). Iedereen schiet zich wild aan foto's, maar ik doe het rustig aan met de gedachte dat er nog veel meer komt. Een pauze betaald zich uit in een voorraadje biltong, koffie en apfelstrudel, waarna we onze tocht hervatten.

Het weidse uitzicht van Namibië is ons lunchdecor en dan rijden we naar onze camping. Het zwembad smeekt erom om bezwommen te worden, en na onze tent op te hebben gezet plonzen we in het heerlijk frisse water.
We gaan nog naar een kleine canyon om wat plaatjes te schieten van de zonsondergang, van de groep en van een eenzame slang, waarna we door Godfree worden opgewacht met het diner.

Om elkaar iets beter te leren kennen doen we een voorstelrondje, onze groep bestaat uit 22 personen; 7 Duitsers, een Zwitserse, een Amerikaanse, 4 Zuid-Koreanen, 2 Taiwanezen, 2 Engelsen en naast Roos en mijzelf nog 3 Nederlanders.
Terwijl in het donker de jakhalzen keffen eindigen wij onze dag met een biertje rond het kampvuur.


02/04. Sesirim - Solitaire

Het is behoorlijk vroeg als de wekker gaat, we moeten voor zonsopgang bij ons doel zijn, dus we moeten wel. We gaan naar de grootste zandduinen ter wereld, waar we er een van gaan beklimmen. Dune 45 heet zo omdat hij dat aantal kilometer van de zee ligt, logisch. 250 Meter hoger plof ik neer, het valt toch niet mee om een dergelijke zandhoop op te gaan. Iedereen haalt de top voordat de zon zich laat zien, wat volgens onze gidsen lang niet altijd gebeurt.
Naar beneden is een stuk makkelijker en leuker, lekker naar beneden glijden naar ons gebakken eitje. We worden opgepikt door een 4x4 bakkie, waar we met zijn allen in de achterbak gaan staan. Het uitje gaat naar Soussesvlei en Deathvlei, indrukwekkende gebieden tussen de duinen. Franz, onze lokale gids verteld ons over het leven in de woestijn, het verkrijgen van water, eten, overleven. Er is zo veel te leren! Het zand is bloedheet, maar Franz sjokt uiteraard gewoon op blote voeten rond.

Vol met indrukken rijden we terug naar ons kamp, waar we nog 2 uurtjes vrij hebben na onze lunch. Met wat verfrissingen in de pocket gaan we voor een redelijk korte rit naar ons volgende kamp, die bekend staat om zijn apfelstrudel. Wie ben ik om daar weerstand aan te bieden? Terwijl de rest van onze groep druk bezig is met tenten opzetten en kleding wassen gaan Roos en ik relax met een biertje in het zonnetje zitten.

Na het eten gaan we met een klein groepje naar de bar, die vrij vroeg weggaat. We vragen onze Koreaanse vrienden om een liedje en na een schuchter begin zingen en klappen ze een eind heen. Dan is het onze beurt, en de de volgende tijd zingen we alles wat we kunnen bedenken. Een bewaker laat ons weten dat de mensen die in het hostel slapen geen smaak hebben, of we wat stiller willen zijn. Dat luidt de slaaptijd in, en we zoeken onze tent op.


03/04. Solitaire - Swakopmund

De groep is al driftig tenten aan het inpakken als ik een oog open, stelletje zenuwlijers. Het ritueel tanden poetsen, spullen opruimen, tent inpakken, ontbijten volgt. Een koffie (zonder apfelstrudel ditmaal) en dan is het woord aan Marilyn. Een memorabele stop bij de Steenbokskeerkring, een plaspauze en een stop bij het zogenoemde maanlandschap later komen we aan in het 'beloofde land,' Swakopmund (elke keer als iemand iets nodig heeft en vraagt waar dit te krijgen is, is het antwoord steevast 'promised land'.) De volgende dag is er tijd voor optionele (lees: extra betalen) activiteiten, dus rijden we naar een activiteiten centrum voor al onze boekingen.

Aangezien ik het een en ander heb gedaan in de tijd dat ik in Kaapstad ben geweest vind ik het allemaal niet zo heel interessant. Deze nacht slapen we in een hostel, met bedden! Stapelbedden welteverstaan. Ik slaap met 3 meiden op de kamer, dat heb je als je in de minderheid bent. Onze badkamer delen we met nog eens 4 anderen mensen, ach, je went eraan.

Voor het eerst in dagen is er een mogelijkheid tot internet, en ik stuur een paar vlugge mailtjes. De meiden gaan naar de supermarkt en ik ga alvast terug naar het hostel, waarbij ik het presteer om lichtelijk te verdwalen. Bij ons weerzien in het hostel drinken Roos en ik een biertje, en we worden al gauw vergezeld door de andere Nederlanders. Toch typisch. :P

Het diner vindt plaats in een restaurant waar je U zegt tegen de porties, mijn vleesje is maar liefst 500 gram. Het is erg leuk, en in het hostel doen we nog een afsluitend drankje voor we in bed kruipen.


04/04. Swakopmund

Best lekker worden in zo'n bed, ookal is het boven in een stapelbed. Mijn biologische wekker staat tegenwoordig standaard op vroeg, en dat komt in de meeste gevallen nog niet eens zo heel slecht uit.
Ik heb gekozen om de dolfijncruise te doen, met dolfijngarantie! Niet dat ik sceptisch ben, maar eerst zien dan geloven. Een busje pikt ons op en brengt ons naar de haven. Nog geen minuut aan het varen worden we al vergezeld door een grote zeeleeuw, die binnen de kortste keren in de boot hopt. Hoi. Visje, fotootje, aaitje, gezellig. Onze vriend smeert 'm weer voor de volgende bedelsessie en wordt vervangen door een handje pelikanen en een kleiner broertje van hem.

Massa's robben op een zeebank, goed voor veel lawaai en stank. Dan is het wel tijd voor dolfijnen. Zie ik daar een vin? Oeh, nog
een! En daar nog een vin! Helaas is Flipper vandaag een beetje saai, geen spectaculaire sprongen en capriolen, het blijft bij vinnen. Toegegeven, ik heb dolfijnen gezien.

De schipper opent een fles champagne, waarwschijnlijk om onze teleurstelling weg te spoelen. En nog een. We lunchen, prima eten. Nog wat meer champagne. Swakopmund is een erg saaie plaats te meten aan de alcoholconsumptie.
Terug in het hostel eten we een Nomadsandwich, waarna we op zoek gaan naar een koffieshop (geen NL uitvoering). Ik raak aan de praat met een lokale gozer die me een bepaalde beachtent aanraadt.

Het is echt een hele relaxe tent, en de rest van de middag chillen we in het zonnetje met een plaatselijk biertje in de hand. 's Avonds eten we weer een maaltijd die bereid is door onze goeie ouwe Godfree. De rest van de avond praat ik wat met Godfree, Beth (engels) en Hana (amerikaans).