Final appointment

En daar is hij dan, het laatste officiële wekelijkse up to date verslag van Jordi’s belevenissen semi-live vanuit Kaapstad (wat maak ik toch altijd weer mooie zinnen..). Iets eerder dan de gebruikelijk maandagochtend, maar daar heb ik een excuus voor.

Mijn week begint goed, ik krijg Marley terug! :D Ik ga haar samen met Steve, de general manager, oppikken in Camps Bay, waarna wij lunchen met – hoe kan het ook anders – een mooi uitzicht.
De volgende dag begin ik met arbeiten, maar de middag heeft wat beters in petto; surfen! De golven zijn huge (voor de beginner tenminste), en het is jammer dat ik m’n haar net heb laten knippen, anders zou ik een echte surfdude zijn. Uiterlijk gezien dan hè. Toch weer een paar lekkere rides gemaakt en ditmaal geen lichamelijke schade.

Op een avond gaat mijn telefoon; ‘Hello?’
‘Jordi, hé man, this is Ed, your cousin from Canada.’ Cool! :D Zit je 9500 km van huis, belt je neef die je pas één keer in je leven hebt gezien op dat hij inmiddels in Kaapstad is geariveerd. Een paar uur later schudden we elkaar de hand, het klikt meteen. We rekenen uit dat het 8 jaar geleden is dat hij Nederland heeft bezocht en wij elkaar hebben ontmoet. De volgende keer wordt een stuk sneller zijn we het al gauw eens (lijkt me een aardig land, Canada ;)). We ouwehoeren een hele tijd op het terras van het hotel waar hij en zijn vriendin Christine voor een paar dagen verblijven, voor ze verder reizen. Tussendoor bellen zij nog naar Canada, en ik spreek zelfs mijn ome Marcel even! Na een wat alternatieve maaltijd in een restaurant op Longstreet gaan we op zoek naar een leuk tentje. Helaas is het doordeweeks niet zo druk in het centrum, maar we settelen ons op een balkon om verder te praten. Ed en Christine hebben ook grootse reisplannen, ik heb meteen weer wat ideeën opgedaan.
De volgende ‘s avond pik ik hen op met Marley, en uiteraard vinden ze haar geweldig. Na wat drankinslag gaan we naar de Lodge, waar iedereen gedurende de avond kennis maakt. We eten bij een restaurant dat vlakbij ligt en gaan terug om nog wat te drinken. We zitten met een aardige groep en de bier en whiskey vloeien rijkelijk. Wat heb ik toch een gezellige familie. ;) Dan is daar alweer het moment van afscheid, Ed en Christine gaan op weg naar het oosten, maar we’ll keep in touch!

Er zijn 4 grote townships in Kaapstad; Langa, Nyanga, Guguleto en Kayelitsha. Samen met Frank en Roos ga ik naar de laatste, die met 1 miljoen inwoners (!) de grootste is. Via Frank’s baas is hij in contact gekomen met een Nederlands meisje dat les geeft op een middelbare school. Back to school! Ze geeft les in leadership en wij gaan een les bijwonen.
Als iedereen in het lokaal is zingen ze ons een kring vormend een warm welkom toe, heel speciaal. Daarna vertellen wij iets over onszelf. De daadwerkelijke les gaat over een essay dat de scholieren als huiswerk moesten maken, met als inhoud wat hen bezighoud. De meeste beginnen wat schuchter, maar al gauw volgen er gepassioneerde verhalen. Het is zo indrukwekkend en ontroerend om te horen wat ze te vertellen hebben.
We maken een afspraak om na de pauze een scheikundeles te volgen bij een andere leraar. Het lokaal zit al vol als we binnen komen en alle kids gaan netjes naast hun tafel en groeten ons beleefd. De les gaat over geleiders en isolatoren, dus we mogen zelf aanknoeien met een batterij en uitzoeken welke materialen geleiden, heerlijk. :P Dan vinden we dat we genoeg geleerd hebben en gaan we op zoek naar een manier om de township in te gaan.
We strikken de conciërge om ons rond te rijden. In het begin rijden we nog langs redelijke huisjes, maar al gauw zitten we midden tussen de shacks, hutjes gemaakt van allerlei bende; hout, golfplaat en alles wat men maar kan vinden. Wat een desolate plaats.. om depressief van te worden. Diep respect voor de mensen die het lukt zich vanuit een township omhoog te werken. Het is moeilijk om jezelf geen dierentuinbezoeker te wanen, zo onopvallend mogelijk maak ik wat foto’s. Er valt nog heel veel te verbeteren hier. Na een uur gaan we terug naar de school, waarna we weer naar de Lodge gaan.
Eigenlijk willen we gaan braaien, maar we worden tegengewerkt door een plensbui. We gaan eten bij een restaurantje in de buurt en beleven een zeer geslaagde avond in een kroegje in de buurt.

Dan is het tijd om afscheid te nemen van Marley, en na een laatste zoen gaan we uit elkaar. Gelukkig is mijn laatste dag in Kaapstad een zonnige, een perfecte achtergrond voor een champagne en lekker eten en nog een laatste drankje. :)

Om een eind aan de spanning te maken en mijn vroege verslagplaatsing te verklaren zijn hier wat onthullingen omtrend mijn plannen voor de volgende we(e)k(en).

Ik ga door middel van een overland tour door Namibië en Botswana reizen, om te eindigen in Zimbabwe, bij de Victoria Waterfalls. Dit betekent dat ik voorlopig geen toegang heb tot internet (vreemd --> waar, in de bush hebben ze GEEN internet). Het echte Afrika! Ik reis samen met Roos, een meisje dat hier ook een tijd in de Lodge heeft gezeten en dat nu in een huis een stuk verderop woont. We vertrekken 29 maart en de trip eindigd 17 april. Van 20 tot 28 april gaan wij dan nog met z’n 2en verder, maar wat die plannen zijn komt later wel. Tot schrijfs!

Notes.
- Sorry voor alle weer- en temperatuur opmerkingen dan maar, wist niet dat jullie boos werden ;) (al is het deze week weer zo koud. :P)
- Weer bedankt voor alle leuke berichtjes.
- Tante Hanna, mocht je nu wanhopig op zoek zijn naar een . (punt), kijk dan eens 2 toetsen naast de m (shift indrukken). ;) En ik prefereer mijn eigen stem, dus geen ‘bekende’ zangers in de familie gelukkig/helaas. Het barst hier trouwens van de so-called BNers, maar tot nu toe heb ik ze vakkundig kunnen ontwijken, thank you very much.
- Hm ja, dat wordt keihard acclimatiseren inderdaad, misschien leen ik je muts wel. Of ik schiet hier een willekeurige katachtige voor een mooi bontje, we zullen zien. Ik verwacht dat jij in dergelijke situaties de mannen bij de hand neemt en naar de overwinning leid. Trouwens, als de tegenstander met 14 man in het veld staat moet je dat aangeven bij de scheids. There will be a braai!
- Daar heb je een punt Tim, ik heb de politie je vermoedens doorgegeven. Totally different point of view volgens de beste man, ze zouden er mee aan de slag gaan. En weet je wat, deze week hebben ze 4 man gepakt die wielklemmen aan het verzamelen waren, een paar honderd meter verderop. Geen idee of je nog een beloning tegemoet kan zien. ;)
- Goed te horen Lei, heeft het beestje ook een naam? Hoop dat het tegen de tijd dat ik terug kom het weer ook zo goed is. Laat me wat horen! Cheers.