Hiking around
Door: Jordi
Blijf op de hoogte en volg Jordi
16 Maart 2009 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Om geen genoeg van te krijgen, zonsondergangen. Inmiddels sta ik hier ook bekend als addict. Na een ware dodenrit (ik zat niet, ik herhaal niet, aan het stuur) zijn we op de plaats van bestemming. Ditmaal combineren we het mooie met het sportieve en beklimmen we (met zijn 5en) eerst een berg, mijn 2e maal Lion’s Head. Ik vind het goed te doen, de rest denkt daar wat anders over, wel stoer dat degenen met hoogtevrees meegaan. We zijn vrij snel, in 3 kwartier is de top bereikt. Best fijn om eens een keer ruim op tijd te zijn voor de grande finale. :P Onze meesterkok Frank heeft weer een aantal heerlijke broodjes geprepareerd, en als iedereen is bijgekomen drinken we in het avondrood een toepasselijke kleur wijn. Het uitzicht op de diverse baaien en bergen blijft boeien, wat is de kaap toch een plaatje.
Mijn werkschema daarentegen ziet er laatste tijd behoorlijk eentonig uit, ’s ochtends ga ik achter de computer in de lodge zitten, en begint het tikken. Tussendoor eten, douchen, af en toe de benen strekken en that’s it. In de middag meestal even met Marley mijn gezicht laten zien bij Luna, de nieuwste ontwikkelingen nagaan, informatie sprokkelen en een beetje socialisen. In de middag/ avond werk ik dan nog een tijd door tot en soms na het eten. Soms sla ik het stagebezoek zelfs over en blijf ik de hele dag braaf naar m’n schermpje turen. Nu komt het, houd u goed vast dierbare lezer, ik heb pasgeleden zelfs een keer op zondagochtend gewerkt. Stelt u zich er niet te veel van voor, maar verbaast u meer over dit op zichzelf staande feit.
Mijzelf de Zuid-Afrikaanse mentaliteit aanmeten was geen probleem, het switchen naar een meer westerse (lees: niet Jordi-achtige) mentaliteit kost me ook niet te veel moeite. De wonderen zijn de wereld nog niet uit blijkt wel weer. Dat ik met een naderende deadline te maken heb betekend natuurlijk niets. ;) Maargoed, laat ik stoppen medelijden wekken, ik hoef me tenminste niet te vervelen en het is hier nog steeds mooi weer.
Om de zoveel tijd worden er hier mensen getrakteerd op een ingetikt ruitje, om een handdoek kan het je al overkomen. Hoewel het nooit leuk is om te ontdekken dat je weer een ruitje moet laten vervangen is het wel altijd een kleintje die stuk is. Of het nu een soort beleefdheid is of uit practische redenen gedaan wordt, opvallend is het zeker. De ene keer is het een eigen-schuld-dikke-bult verhaal, het radiofrontje laten zitten is nog net niet vragen om, maar de andere keer gebeurd het op klaarlichte dag en wordt er niets ontvreemd. Rare lui die autoruitdieven.
Aangezien we allemaal student zijn hebben deze week budgetweek, met als toppunt leftover day, gooi alle restjes in een pan en kijk wat het wordt. Mede door een kilo kaas en het gegeven dat we sterven van de honger (aangezien ik in Afrika zit kan ik deze uitdrukking eindelijk legitiem gebruiken!) eten we prima. De volgende dag hebben we gelukkig een braai om het evenwicht te herstellen (straks val ik nog af), een kans die we dan ook met beide handen aangrijpen. Oké, ik overdrijf. Een beetje.
Een aantal lodgebewoners zijn 2 weken geleden in een nieuw huis getrokken, een kwartiertje verderop. We zijn allemaal uitgenodigd voor de housewarming/ braai/ verjaardag, dus met 3 auto’s vol er naartoe. Dat het mooi is had ik al begrepen uit de verhalen, om het met eigen ogen te zien is iets anders. Het huis ligt behoorlijk hoog tegen de berg, wat resulteerd in een een magnifiek uitzicht op de stad en alle bekende bergen. De grote schuifdeuren die leiden naar een ruim terras met braai en zwembad maken het plaatje compleet en die avond is het net of we in zo’n Hollywood ambience zijn beland. Daarnaast is het feestje ook nog eens heel gezellig, ook niet onbelangrijk.
Er is ook minder nieuws, vlak voor het weekend raak ik Marley kwijt aan een collega die haar nodig heeft. De vervanging is de meest verrote, aftandse en afgekloven auto die ik ooit bestuurd heb, een opel verrotta ofzo. In eerst instantie dacht ik dat de tank leeg was, maar al gauw wordt duidelijk dat geen enkel instrument op het dashboard werkt. Ach, het is toch niet interessant om te weten hoe hard je rijd. Eigenlijk wil ik absoluut niet gehecht raken aan dat ding, maar ik doop hem toch, Frits. Ik houd maar in gedachte dat ik Marley over 2 weken toch kwijt ben en maak er het beste van, al breekt het angstzweet me uit als ik denk aan de ruwe behandeling die ze ondergaat.
Frits brengt Frank en mij naar de volgende klimuitdaging die op ons wacht, de laatste berg die ik nog moet bedwingen, Devil’s Peak. Op een of andere manier hangt er rond deze berg meestal een wolk terwijl de rest van de lucht strakblauw is. De legende wil dat op die momenten de duivel zijn pijp rookt, wat Frank zich geregeld doet afvragen waar die gozer zijn tabak vandaan haalt (Frank ging stoppen met roken, zondag rookte hij zijn laatste sigaret, woensdag zijn eerste..).
Voor het beklimmen van Devil’s Peak wordt aangeraden om niet op het heetst van de dag te gaan, te zorgen dat je een kaart bij je hebt en genoeg water meebrengt. Uitgerust zonder kaart, maar met water, beginnen we rond half 11 ’s ochtends onze tocht. Dit is het echte hiken! In tegenstelling tot de massa mensen die je op Table Mountain tegenkom, of alle zonsondergangaanbidders op Lion’s Head, komen we tijdens de tocht over Devil’s Peak alleen maar een paar Nederlanderse gasten tegen. Gevalletje wereld, klein. Even staan ouwehoeren en weer verder, het heeft wel wat om uitgaanstips uit te wisselen op zo’n hoogte.
Devil’s Peak is de minst begaanbare, maar ook de meeste uitdagende, leuke en mooie berg van de 3, en eenmaal op de top heb je pas echt uitzicht over Kaapstad. Hebben wij even mazzel dat de tabak vandaag op is, de lucht is onwijs helder. Vanaf de top zien we heel Kaapstad, kijken uit over alle omringende bergen en de hele zuidelijke kaap.
Ons ontbijt heeft alleen maar bestaan uit een bakje musley, yoghurt en een appel, wat me doet inzien dat waneer je optimaal van je pasta met tomatensaus wil genieten je het beste eerst een 4,5 uur durende tocht kan houden over een berg van 1000 meter hoog.
’s Avonds gaan we uit eten in een Afrikaans georienteerd restaurant, eerst krijgen we een aantal gangen, 16 in totaal. Daarna mogen we onbeperkt bij blijven bestellen van de gangen die we willen. Aangezien het echt Afrikaans is om met je handen te eten blijf ik dit natuurlijk stug volhouden, als valt het niet mee bij de couscous. Sla is goed te doen. We eindigen de avond op het balkon van onze vaste tent.
Om het weekend uit te luiden een dagje strand, weer naar Muizenburg. Ditmaal prima golven, dus lekker aankloten met m’n gehuurde surfplank. Na anderhalf uur ben ik er helemaal klaar mee (leuk dat surfen, maar je moet elke keer weer terug naar af) en de rest van de middag besteed ik aan kijken hoe het wèl moet en lezen. In de avond heb ik nog net genoeg energie om tijdens de braai m’n eten te kauwen. Moe maar voldaan, om er nog een term tegen aan te gooien.
Notes.
- Oud maar niet zo oud, toch? Misschien een geruststelling, voor skydiven hoef je niet lenig te zijn! :P En ja, geduld ìs een schone zaak. Bedankt weer.
- Nog heel even wachten Lies.
- Ehh.. de patat hier is niet echt om over naar huis te schrijven, laat staan sturen.
- Het wordt nog lastig om dingen te vermelden die spectaculair genoeg zijn. ;)
- Doe niet zo geheimzinnig joh, durf je naam te noemen. :P Wat de activiteiten betreft; I challenge you. :)
- Ik doe ook nog wel een beetje relaxen tussen het druk zijn door, maar bedankt voor de zorgen.
- Ik heb het gelezen, klinkt goed daar. Ik zal je wel verklappen dat ik de foto niet zelf genomen heb. ;)
- Grapjas. :P x
- Och, ik was toch wel blij dat ik ‘m bij me had.
- I’ll leave the 29th of March, so we can actually meet! You can find the address I’m staying in my message from 18th January, its located pretty close the centre of Cape Town. My African phone number is 0789432919. And once again, the skydiving isn’t that bad. ;)
Mijn werkschema daarentegen ziet er laatste tijd behoorlijk eentonig uit, ’s ochtends ga ik achter de computer in de lodge zitten, en begint het tikken. Tussendoor eten, douchen, af en toe de benen strekken en that’s it. In de middag meestal even met Marley mijn gezicht laten zien bij Luna, de nieuwste ontwikkelingen nagaan, informatie sprokkelen en een beetje socialisen. In de middag/ avond werk ik dan nog een tijd door tot en soms na het eten. Soms sla ik het stagebezoek zelfs over en blijf ik de hele dag braaf naar m’n schermpje turen. Nu komt het, houd u goed vast dierbare lezer, ik heb pasgeleden zelfs een keer op zondagochtend gewerkt. Stelt u zich er niet te veel van voor, maar verbaast u meer over dit op zichzelf staande feit.
Mijzelf de Zuid-Afrikaanse mentaliteit aanmeten was geen probleem, het switchen naar een meer westerse (lees: niet Jordi-achtige) mentaliteit kost me ook niet te veel moeite. De wonderen zijn de wereld nog niet uit blijkt wel weer. Dat ik met een naderende deadline te maken heb betekend natuurlijk niets. ;) Maargoed, laat ik stoppen medelijden wekken, ik hoef me tenminste niet te vervelen en het is hier nog steeds mooi weer.
Om de zoveel tijd worden er hier mensen getrakteerd op een ingetikt ruitje, om een handdoek kan het je al overkomen. Hoewel het nooit leuk is om te ontdekken dat je weer een ruitje moet laten vervangen is het wel altijd een kleintje die stuk is. Of het nu een soort beleefdheid is of uit practische redenen gedaan wordt, opvallend is het zeker. De ene keer is het een eigen-schuld-dikke-bult verhaal, het radiofrontje laten zitten is nog net niet vragen om, maar de andere keer gebeurd het op klaarlichte dag en wordt er niets ontvreemd. Rare lui die autoruitdieven.
Aangezien we allemaal student zijn hebben deze week budgetweek, met als toppunt leftover day, gooi alle restjes in een pan en kijk wat het wordt. Mede door een kilo kaas en het gegeven dat we sterven van de honger (aangezien ik in Afrika zit kan ik deze uitdrukking eindelijk legitiem gebruiken!) eten we prima. De volgende dag hebben we gelukkig een braai om het evenwicht te herstellen (straks val ik nog af), een kans die we dan ook met beide handen aangrijpen. Oké, ik overdrijf. Een beetje.
Een aantal lodgebewoners zijn 2 weken geleden in een nieuw huis getrokken, een kwartiertje verderop. We zijn allemaal uitgenodigd voor de housewarming/ braai/ verjaardag, dus met 3 auto’s vol er naartoe. Dat het mooi is had ik al begrepen uit de verhalen, om het met eigen ogen te zien is iets anders. Het huis ligt behoorlijk hoog tegen de berg, wat resulteerd in een een magnifiek uitzicht op de stad en alle bekende bergen. De grote schuifdeuren die leiden naar een ruim terras met braai en zwembad maken het plaatje compleet en die avond is het net of we in zo’n Hollywood ambience zijn beland. Daarnaast is het feestje ook nog eens heel gezellig, ook niet onbelangrijk.
Er is ook minder nieuws, vlak voor het weekend raak ik Marley kwijt aan een collega die haar nodig heeft. De vervanging is de meest verrote, aftandse en afgekloven auto die ik ooit bestuurd heb, een opel verrotta ofzo. In eerst instantie dacht ik dat de tank leeg was, maar al gauw wordt duidelijk dat geen enkel instrument op het dashboard werkt. Ach, het is toch niet interessant om te weten hoe hard je rijd. Eigenlijk wil ik absoluut niet gehecht raken aan dat ding, maar ik doop hem toch, Frits. Ik houd maar in gedachte dat ik Marley over 2 weken toch kwijt ben en maak er het beste van, al breekt het angstzweet me uit als ik denk aan de ruwe behandeling die ze ondergaat.
Frits brengt Frank en mij naar de volgende klimuitdaging die op ons wacht, de laatste berg die ik nog moet bedwingen, Devil’s Peak. Op een of andere manier hangt er rond deze berg meestal een wolk terwijl de rest van de lucht strakblauw is. De legende wil dat op die momenten de duivel zijn pijp rookt, wat Frank zich geregeld doet afvragen waar die gozer zijn tabak vandaan haalt (Frank ging stoppen met roken, zondag rookte hij zijn laatste sigaret, woensdag zijn eerste..).
Voor het beklimmen van Devil’s Peak wordt aangeraden om niet op het heetst van de dag te gaan, te zorgen dat je een kaart bij je hebt en genoeg water meebrengt. Uitgerust zonder kaart, maar met water, beginnen we rond half 11 ’s ochtends onze tocht. Dit is het echte hiken! In tegenstelling tot de massa mensen die je op Table Mountain tegenkom, of alle zonsondergangaanbidders op Lion’s Head, komen we tijdens de tocht over Devil’s Peak alleen maar een paar Nederlanderse gasten tegen. Gevalletje wereld, klein. Even staan ouwehoeren en weer verder, het heeft wel wat om uitgaanstips uit te wisselen op zo’n hoogte.
Devil’s Peak is de minst begaanbare, maar ook de meeste uitdagende, leuke en mooie berg van de 3, en eenmaal op de top heb je pas echt uitzicht over Kaapstad. Hebben wij even mazzel dat de tabak vandaag op is, de lucht is onwijs helder. Vanaf de top zien we heel Kaapstad, kijken uit over alle omringende bergen en de hele zuidelijke kaap.
Ons ontbijt heeft alleen maar bestaan uit een bakje musley, yoghurt en een appel, wat me doet inzien dat waneer je optimaal van je pasta met tomatensaus wil genieten je het beste eerst een 4,5 uur durende tocht kan houden over een berg van 1000 meter hoog.
’s Avonds gaan we uit eten in een Afrikaans georienteerd restaurant, eerst krijgen we een aantal gangen, 16 in totaal. Daarna mogen we onbeperkt bij blijven bestellen van de gangen die we willen. Aangezien het echt Afrikaans is om met je handen te eten blijf ik dit natuurlijk stug volhouden, als valt het niet mee bij de couscous. Sla is goed te doen. We eindigen de avond op het balkon van onze vaste tent.
Om het weekend uit te luiden een dagje strand, weer naar Muizenburg. Ditmaal prima golven, dus lekker aankloten met m’n gehuurde surfplank. Na anderhalf uur ben ik er helemaal klaar mee (leuk dat surfen, maar je moet elke keer weer terug naar af) en de rest van de middag besteed ik aan kijken hoe het wèl moet en lezen. In de avond heb ik nog net genoeg energie om tijdens de braai m’n eten te kauwen. Moe maar voldaan, om er nog een term tegen aan te gooien.
Notes.
- Oud maar niet zo oud, toch? Misschien een geruststelling, voor skydiven hoef je niet lenig te zijn! :P En ja, geduld ìs een schone zaak. Bedankt weer.
- Nog heel even wachten Lies.
- Ehh.. de patat hier is niet echt om over naar huis te schrijven, laat staan sturen.
- Het wordt nog lastig om dingen te vermelden die spectaculair genoeg zijn. ;)
- Doe niet zo geheimzinnig joh, durf je naam te noemen. :P Wat de activiteiten betreft; I challenge you. :)
- Ik doe ook nog wel een beetje relaxen tussen het druk zijn door, maar bedankt voor de zorgen.
- Ik heb het gelezen, klinkt goed daar. Ik zal je wel verklappen dat ik de foto niet zelf genomen heb. ;)
- Grapjas. :P x
- Och, ik was toch wel blij dat ik ‘m bij me had.
- I’ll leave the 29th of March, so we can actually meet! You can find the address I’m staying in my message from 18th January, its located pretty close the centre of Cape Town. My African phone number is 0789432919. And once again, the skydiving isn’t that bad. ;)
-
16 Maart 2009 - 09:02
Hanna:
Hoi Jordi
het blijft gezellig zo op maandagmorgen te lezen wat je de afgelopen week weer allemaal uitgespookt hebt
geweldig dat afvallen van jou komt de rit op de struisvogel er misschien ook nog een keer van ,is het cartoon effect ook gelijk weg zie het al voor me Jordi op de struisvogel en struisvogel zakt door zijn pootjes,geinig he zo,n social talk midden op de berg lijkt bijna op een praatje in de Veen
allen iets verder weg,je gaat straks in Nederland wel weer lekker met mes en vork eten he,al dat geknoei met de vingers zijn wij helemaal niet gewend,je zal toch wel een lichte vorm van afkickverschijnselen gaan vertonen als je Nederland terug bent je hebt in een paar maanden al meer gedaan(vat dit niet verkeerd op)dan een normaal mens in zijn hele leven gaat proberen.
Jordi een te gekke week
en tot mails
Hanna -
16 Maart 2009 - 09:21
Ilona & Simone:
Haiii
Wij, net uitgeslapen, of nja, Ilona net uitgeslapen;) komen beneden, helaas zonder zonnetje omdat God blijkbaar ook van pijproken houdt. Gelukkig fluiten de vogels wel, of naja, die rare kanarie Henk van Bernadette.. In ieder geval; om onze dag compleet te maken zien we ineens jouw bericht op de computer verschijnen! Altijd een fijn begin :) (en of je het gelooft of niet, zelfs kleine Luke zit op Simone d'r schoot mee te lezen!)
Oké, ik ga het tóch doen en wel mét m'n naam erbij (gedurfd hè;)).. Oh wat heb je het daar fantastisch! Wat een leuke verhalen allemaal! En we missen je zooo erg!
.. Oké, we overdrijven misschien een kléin beetje, maar geloof ons; er zit bij alle zinnen heus wel een kern van waarheid in.. ;)
Liefsx
-
16 Maart 2009 - 11:16
Leon...:
Jordi! Slecht nieuws, geen 10-0 en dus al zeker geen reden tot patat van Jordi. We zijn niet verder gekomen tot een bedroevende 8-1 winst (2-1 bij rust). Onze verontschuldigingen bij deze aan jou. MMO kwam nog 0-1 voor uit een penalty, maar daarna zijn wij maar gaan scoren (aangezien wij toch al VEUL meer kansen creëerden dan MMO).
Ohw ja! We hebben trouwens al een paar weken een nieuwe 'Axe Kouwe Ballen' gevonden die nog veel 'verfrissender' is. We zullen een tube voor je bewaren!
xx -
16 Maart 2009 - 11:29
Luuk:
Heeey Jordi
Ik droomde vannacht dat je weer terug was aan het werk bij ons :P nog even wachten denk.
Geen foto's van het berg uitzicht? Beetje jammer ^^
-
16 Maart 2009 - 11:41
Timbo:
Elke week klinkt het weer mooi daarzo, hier begint het weer ook wat warmer te worden (erg leuk in de kas :P). En ik heb me auto theorie gehaald! w000! Nu voor dat echte bewijs ^^.
mzzl! -
16 Maart 2009 - 12:56
Thuisfront:
Ha die Jor, tijd voor een berichtje van het thuisfront. Geweldig dat je steeds weer schrijft. Ik bedenk me wat ik moet vertellen, maar de uitzichten hier ken je al en de hoogste berg is die bij Schouten (op de fiets trouwens best nog een klus). O ja, vorige week hadden we wel een braai bij Rik en Irma, maar alleen de barbecue stond buiten en wij zaten binnen met de verwarming aan. Het eten was wel fantastisch. Wij rijden nog steeds in dezelfde opel, maar we zijn inmiddels wel aan het denken over een naam. We willen dat natuurlijk niet doen zonder jou, dus misschien wil je wat ideeen doorgeven. Vliegen is er de laatste tijd niet van gekomen, maar we hebben wel plannen voor eind april. Waarheen blijft nog even geheim, anders heb ik volgende keer niets meer te vertellen.
Lieve Jor, geniet van de tijd die je nog hebt, wij kunnen niet wachten tot het 1 mei is.
Dikke kus van ons.
p.s. Volgens Erwin kan je nu meer foto's laten zien.
-
16 Maart 2009 - 15:58
Linda:
Hoi Jordy,
Ben je al begonnen aan het schrijven van je eerste bestseller?
Man wat een avonturen allemaal. Geniet er nog maar lekker van
Perry en Linda -
16 Maart 2009 - 16:02
Lisa:
Pff zit ik al een week te wachten op je plannen, staan ze dr NOG niet.. Haha ben niet ongeduldig hoor ;)
Nog 1,5 maand, tijd gaat snel zeg! Heel veel plezier nog en tot snel! Xx
-
16 Maart 2009 - 19:17
Gino:
ter aanvulling op Leon: ik stond op doel en het was retesaai. De tegenstander was van een dusdanige kwaliteit dat ik in de tweede helft 2 ballen heb aangeraakt (waarvan één terugspeelbal).
In jou afwezigheid: 6 punten uit 3 wedstrijden...
Goodluck over daar -
16 Maart 2009 - 21:27
Erwin:
Hey (free, lijkt me erg toepasselijk) willy, mooi heb je het daar hoor! Ik zal je nog een keer dat mailtje sturen waarin staat hoe je foto's kunt uploaden. Uitkijken voor boeven en have fun, xxx -
17 Maart 2009 - 14:36
Jakko:
Hee!
Ik wist helemaal niet dat jij zo een stoere jonge was! ;)
Wel gave verhalen zeg! Moet wel een mooie ervaring zijn. Ik moet hier helaas wel redelijk wat werken, dus kan alleen in het weekend zulke uitstapjes doen. Maar skydiven is hier ook een mogelijkheid. heb het er al met een vriend over gehad. Maar weet niet of ik dat wel aandurf.. Is het een aanrader??
Mis je de veen/vrienden/familie al een beetje? Ik ga in april even langs in nl. kijk ik stiekem toch wel naar uit om iedereeen weer even te zien/spreken. Veel plezier nog en ik houd je site wel in de gaten!
Hou je taai!
Jakko -
18 Maart 2009 - 13:38
Anita:
Hey Jordi!
Kom maar gezellig een cocktailtje bij me halen hoor! Kom je gewoon even op de terugweg naar Nederland langs hier;)
Xx Anita -
19 Maart 2009 - 19:49
Jakko:
Hee
visum is prima, heb een visum voor 5 maanden in de vs, maar ik wil gewoon graag even terug om els (me vriendin) en me vrienden en familie weer te zien. Ook word mijn moeder 50 jaartjes jong en geeft een aardig feest waar ik ook wel bij wil zijn. Kijk er stiekem wel naar uit om weer in het koude kikkerlandje te zijn. Beetje zinloos heen en weer vliegen :) probeer de economie weer een beetje op gang te helpen ;)
maarja spreek je! wacht wel weer op je volgende verhaal!
//\\//\\zzls
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
