Frankrijk

We hebben besloten om in te pakken, en rond het middaguur gaan we op weg. De rit gaat door heul veul tunnels langs de kust. Gino begint met rijden, ik neem later over. In het algemeen rijden we lekker door, voor sommige tolpoorten is het wat druk. Dan begint het zoeken naar een camping. De 1e is vol, de 2e vinden we niets. De 3e is vol en degene die volgen ook. We bellen een camping, maar die ziet ons niet echt zitten. We mogen 1 nacht blijven staan. De receptioniste is erg vriendelijk en wil graag helpen, dus we vragen haar een camping voor ons te regelen. Die ze prompt regelt met één telefoontje en we gaan op weg naar het gebied waar we net vandaan komen. Het adres in het navigatiesysteem invoeren is nog wat knoeien, maar dan zijn we er ook.
Onze eerste indruk is niet heel positief, maar we daar is niets aan te doen. Eigenlijk hebben we wel een mooi rustig plaatje. De taken worden verdeeld, Lei en Gino gaan eten regelen (iedereen rammelt), de rest installeert. De pizza’s zijn niet fantastisch, de honger maakt ze dat wel. ;) Later die avond gaan we op de muziek af, en ontdekken dat we op een soort tokkiecamping zijn beland. We kijken onze ogen uit! :P Aparte mensen op de dansvloer, een gezamenlijke dans waar iedereen aan meedoet als het muziekje wordt gedraaid en we weten zeker dat er minstens 1 travestiet rondloopt. Die later een transseksueel blijkt te zijn. Ik ben kapot en ga als eerste naar bed, de rest blijft nog wat langer.

Het is niet heel erg zonnig vandaag en we voeren ons uitstapjeplan uit. Op naar Monaco! De rit is niet heel lang, we krijgen ons potje kaart niet eens af. We zetten de auto ergens in een garage en stuiten al snel op de weldaad van Monte Carlo, de dikke (en dure) auto’s staan en masse geparkeerd. Groepen toeristen staan ongegeneerd foto’s te maken en te poseren. Wij doen vrolijk mee. Het weer maakt dorstig en een bestelling van 6 drankjes levert een rekening van +/- € 36,- op. Op zoek naar meer vertoon gaan we naar de beroemde haven, waarbij we door de tunnel lopen waar de Grand Prix van Monaco altijd door gaat. De ene boot is nog groter en langer dan de ander en we kuieren op ons gemak langs de boulevard. De biertjes zijn hier iets goedkoper en we zitten nog een tijdje op een terras. Het geluid van een langsrijdende Ferrari is al niet meer genoeg om ons hoofd te doen draaien.
Aan het eind van de middag gaan we terug naar Villeneuve-Loubet, waar we ons decadente dagje afsluiten in een restaurant. De keuken gaat pas een uur later open, maar we komen onze tijd wel door. De jongens nemen allemaal een menu, ik ben al een tijdje nieuwsgierig naar Foie Grass. Het smaakt me niet slecht, wel jammer dat het een koud gerecht is.
Op de camping aangekomen spelen we nog een potje kaart en legen we de fles whiskey, waarna het bedtijd is.

Ditmaal worden er uitgebreide boodschappen gedaan voor ontbijt, lunch, diner en tussendoor momentjes. Na de 66 cl. flessen uit Italië zijn de Kronenbourgjes van 25 cl. wel een terugslag. We kaarten een potje na het ontbijt, de zon komt niet zo heel sterk doorzetten. Paul en Stephan gaan aan de klus met de bus in een poging de schade te herstellen, de rest gaat naar het zwembad. We liggen een tijdje te suffen, het is vrij rustig. De honger dwingt ons op een moment naar de tent. De zon gaat toch aardig zijn best doen en we gaan weer terug naar het zwembad, waar het nu wel druk is.
Erik en Stephan gaan koken, wij drinken een biertje en zitten wat te praten. Het is al vrij laat in de avond en we gaan naar de bar, waar die avond karaoke avond is volgens de affiches. Wanneer we aankomen zijn er echter mr. camping verkiezingen bezig. We staan in de drukte naast een paar NL meiden en raken aan de praat. Sara, Nathalie en Lisa zijn een weekje met zijn 3en op vakantie en zijn waarschijnlijk met ons de enige Nederlanders op de camping. In het begin is het wat aftasten, al gauw volgen leuke gesprekken. Erik zit al de hele tijd in zijn stoel druk mee te bewegen op de muziek en Stephan en ik dragen hem de dansvloer op. De rest volgt. We eindigen de avond rond een tafeltje waar we nog een tijd zitten.

De tijden verschuiven, wat later erin, wat later eruit. Door de vele bomen om onze tent kunnen we lekker lang blijven liggen. Na het ontbijt volgt een rustige dag aan het zwembad. Het is behoorlijk heter dan voorgaande dagen. We praten weer een hoop af met de meiden en spreken af dat ze die avond bij ons komen eten. Paul slooft zich flink uit met wat bescheiden hulp van Lisa. Het vlees is wat slapjes, waarna Gino de kruiden erbij gooit (zoals het hoort ;)). Met zijn allen gaan we kijken of er nog wat bij de campingbar te doen is, maar daar is het uitgestorven. Langzamerhand gaat iedereen naar bed.

De afwas van de vorige avond moet nog worden gedaan en het is veel. Het is tevens Gino’s laatste ochtend, Els pikt hem op voor een weekje Italië. Lei en ik staan druk te soppen als ze gedag komen zeggen. Het is wederom heel heet en we bakken en zwemmen een hoop af. Balletje gooien, muziekje erbij, de tijd gaat hard. ’s Avonds gaan we eten bij het restaurant waar we al eerder waren, ditmaal met de meiden erbij. Het is gezellig en we eten uitgebreid. Het plan om nog ergens uit te gaan strand in een hoop nutteloze kilometers en een Sara die tegen een navigatiesysteem praat. :D Terug op de camping praten en drinken we nog wat, waarna we gaan slapen.

Iedereen is redelijk op tijd wakker en rond 11 uur rijden we richting het noorden. Talloze tolwegen volgen en de rit verloopt voorspoedig. Lei begint met rijden, waarna ik het overneem. Af en toe stoppen we voor een korte pauze, maar het is vooral goed doorrijden, begeleid door muziek. Aan het eind van de dag is iedereen het zat, Stephan heeft ondertussen het stuur overgenomen. We stoppen bij een wegrestaurant waar we een naar plastic smakende hap eten en zoeken daarna een cheap hotelletje om de nacht door te brengen. We belanden in een soort Formule 1-achtig ding, en vinden het allang best. Nog even kaarten, een beetje ouwehoeren en een biertje en dan vroeg onder zeil. Best lekker zo’n bed, ook al is het wat aan de korte kant.

De dag begint met een prima ontbijt, die ons alleszins meevalt. Rond 10 uur rijden we weg voor onze laatste kilometertjes, nog een paar honderd te gaan. Ik rij het laatste stukje Frankrijk en Lei neemt het over door België. Nog een laatste stop om wat te eten, het wordt voor de afwisseling de Burger King. Dan begint alles er steeds bekender uit te zien, en halverwege de middag zijn we thuis.