Italië

De planning is om 11 uur te vertrekken, we rijden zelfs voor tijd weg! Eerst een stukje Oostenrijk, dan nog een flink stuk Zwitserland en na een hoop haarspeldjes belanden we in Italië. Ter gelegenheid van het vakantiegevoel nemen de niet-chauffeurs een biertje achterin het busje. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere en regelmatig wordt er een fotomomentje ingepast, tot ergernis van de chauffeur-op-dat-moment. Vlak voor aankomst in het dorp van bestemming raakt Stephan een muurtje. Daar gaat onze borg. De schade blijft echter beperkt tot een paar krassen op de rvs buis aan de zijkant en we rijden vlot door naar de camping. Het zijn er een heleboel naast elkaar, en we schieten in 1x raak. Even ploeteren in de hitte, maar rond 17:00 staan we geïnstalleerd en kunnen we chillen aan het Comomeer, waar de camping direct aan ligt. Het water is wat fris en ons strand bestaat voornamelijk uit kiezels, maar het is goed vertoeven, met weer een fantastisch uitzicht.
We eten zelfgemaakte spaghetti, bereidt door Lei en Erik, die bij het boodschappen doen over een of ander feestje in de buurt hebben gehoord. De sanitaire voorzieningen zijn niet zo geweldig als op onze vorige camping, maar we hebben tenminste warm water. Bij het afwassen ontbreekt dit, wat de hygiëne niet ten goede komt. We hebben ons best gedaan.
Als we die avond aankomen op de feestlocatie voelen we ons vooral oud en lang. Er staan wat stoelen, en als een stelletje bejaarden gaan we daar zitten. De dansvloer ziet er nog wel aardig sfeervol uit, alleen blijkt daar aangekomen dat hij verhoogt is en zogauw we er op gaan staan steken er 3 hoofden boven de menigte uit. We gaan weer en zitten de avond, bij gebrek aan beter, uit.

Het zonnetje brand ons de tent uit en omdat na Gino ook Stephan door een stoel zakt wordt de achterbank van de bus tot bank gepromoveerd. Het meer roept ons en we gaan lekker liggen bakken. Er volgt weer een echte vakantiedag, kaartje leggen, lezen, plonsje, een tukkie.
We gaan die avond uit eten, het eten is niet erg om over naar huis te schrijven, maar is te doen. Iedereen is vrij tam, en we gaan vrij vroeg slapen. De eerste druppels hoor ik ’s nachts nog vallen.

Het regent. En stopt niet. We zien Gino in natte boxer verschijnen, zijn tentje heeft het begeven. Ook dondert het flink tussendoor. Uit pure armoede zitten we ’s ochtends vroeg een potje kaart te spelen. Het originele plan was om een dag naar Milaan te gaan en als we horen dat het naar alle waarschijnlijkheid de hele dag gaat regenen, besluiten we te gaan.
Na een 25 km rijden zijn we de bui uit en rijden we de zon tegemoet, 1,5 uur later zijn we in het centrum. Verder uitgewerkt is ons plan nog niet, we besluiten de bordjes San Siro te volgen en daar een kijkje te nemen.
Parkeren en na een rondje om het stadion (niet vrijwillig), gaan we naar binnen. Erg boeiend vind ik de toer en museum niet, maar het is leuk om even gezien te hebben. We rijden nog wat verder en parkeren ergens in een bewaakte parkeerplaats. De sleutel leveren we in, waarna we met de tram verder naar het centrum rijden. Bij de kathedraal stappen we uit en gaan naar binnen. Best mooi. Na een tijdje slenteren drinken we iets op een terrasje, waarna we op zoek gaan naar een restaurant. Ik neem een visschotel, maar het valt tegen. De garnalen zijn volgens mij bedorven en stinken verschrikkelijk. We pakken de tram terug, de auto staat er nog, rijden richting huis.
Op de camping aangekomen horen we dat het tot het eind van de middag heeft gestort. Naar verwachting is het de volgende dag droog om daarna weer te beginnen. Geen leuk vooruitzicht, dat is de dag waarop we hebben gepland om verder te gaan. De avond eindigt heel relaxed met een biertje en een hoop gepraat.