Kroatië en Slovenië

De wekker gaat vroeg, de geplande rit kan nog wel eens lang uitvallen. Via het binnenland gaan we naar de kust. En dan niet over een rechttoe rechtaan snelweg, nee, slingerend tussen bos en berg. Niet snel, wel gaaf. We komen uit boven aan de baai van Kotor, wat een machtig uitzicht oplevert. Zigzaggend door heel veel haarspeldbochten dalen we geleidelijk af. Het is smal, en tegenliggers passen vaak maar net, of niet. Twee touringcars testen mijn achteruitrijvaardigheden.
Eenmaal beneden eten we wat en lopen een stukje langs het strand. De kust biedt zonzekerheid en het water ziet er uitnodigend uit, maar we moeten nog een stukje verder. Het doel is Dubrovnik in Kroatië. Bij de grens hebben we een uurtje vertraging door drukte, geen strippraktijken gelukkig. Aangekomen gaan we op zoek naar een appartement. We belanden bij een hostel met het idee doorverwezen te worden als er geen plaats is. Het moedertje dat het hostel runt doet flink haar best en niet veel later hebben we een ruim ding, met airco en alles erop en eraan. Het is te warm voor een camping. ’s Avonds gaan we naar het hostel, waar we de opening van de Olympische Spelen kijken. Daarna zoeken we een taxi naar het oude centrum. Dubrovnik was van oorsprong een oude vestigingsstad, en deze staat nog. Alles wat jong is, zich hip voelt of gewoon buiten wil zijn bevind zich daar. De terrassen staan allemaal op de straat gericht, buitengewoon geschikt om mensen te kijken. We nemen plaats en doen gezellig mee. Wat eten, een laatste drankje en dan op huis aan.

Algehele niksdoetijd is aangebroken. We plaatsen ons op het strand en voeren vooral weinig uit. Het is heet, het water is lekker, niets aan veranderen. Balletje gooien, stukje zwemmen, beetje lezen. Vakantie. Dit houden we 2 dagen vol. De derde dag gaan we varen, ons verblijf een dag verlengende. Het begint wat rommelig, maar eenmaal op de boot is alles in orde. Groot is anders, knus is het wel. En je voelt tenminste dat je vaart. We varen naar een eiland met een grot waar je alleen zwemmend in kan, een zogenaamde blue cave. Binnen wat fotootjes maken, wat snorkelen. Daarna tuffen we richting een ander eiland, waar we eten, een tukkie doen en een balletje hooghouden, een soort nationale sport op de Kroatische stranden. Nog even van een rots afspringen en snorkelen en dan weer naar het vasteland. We eten met ons groepje bij het havenrestaurantje, met ondergaande zon als decor. Weer thuis is iedereen het zat en gaan we in onze (alweer 1.90) bedden liggen.

Tijd komen, tijd gaan, enz. Enigszins richting huis, ook dat. Er ligt een klein stukje Bosnische kustlijn tussen 2 stukken Kroatië, wat een dubbele controle en wat vertraging betekend. Eenmaal op de gloednieuwe tolweg is het doorblazen. Aan het eind van de middag zijn we in de buurt van onze eindbestemming. Even zoeken naar een ATM en dan is het een kwestie van een slaapplaats kiezen uit de vele kamers die worden aangeboden. De eerste is meteen raak, een bescheiden zolder voor maar 135. Dás geen geld, incl. ontbijt. Zelf koken zit er niet in, maar voor € 16,- pp kunnen we dineren. €? Dus die 135 zijn geen Kuna? Aha. In dat geval kijken we nog even verder. 1 km verderop is het een stuk vriendelijker geprijsd. € 55,- bespaart + boze blik verdienen in een km, het kan slechter. Er worden boodschappen gedaan en we spelen nog een gezapig potje kaart.

De Plitvice meren. Een van te voren bedachte bezienswaardigheid, grote trekpleister en Unesco erfgoed in één. Omdat Vladimir aangeraden had vroeg te gaan, staan we rond 9 en een beetje in het park. Route kiezen, een teintje brengt ons naar het vertrekpunt, en dan rustig terug naar af. Het gebied is een aaneenschakeling van meren, stroompjes en watervallen, logischerwijs doorspekt met veel groen. De regels zijn simpel, je mag vooral niets. Over gebaande paden, tussen de kudde. Wel een aantal mooie plaatjes gezien, maar toch enigszins teleurstellend. Onze tocht duurt een uurtje of 2,5, wat lang genoeg is. En nog tijd te over deze dag. De volgende stop is nog een leuk stukje rijden en we doen kracht op middels een warme middagmaaltijd. Uitstekend voer, kan niet anders zeggen en zelfs Erik is onder de indruk van de grootte van zijn pizza. Aan het eind van de middag komen we aan in het plaatsje Bled, in Slovenië. Geen vertraging zowaar. Wel heel veel kerken, een goede snelweg en mooi landschap én niet zo achterlijk heet als in Kroatië. Het 1e hostel heeft maar 2 bedden vrij, maar op een steenworp afstand zit een hostel die ook nog eens appartementen aanbiedt. Verwend als we zijn wordt het dat laatste, het ziet er weer goed uit. We doen nog snel een plons in het meer van Bled, dat op 10 minuten afstand van ons huisje zit. We hebben een keukentje met oven, Lei kookt. Pizza. Erik hoeft niet en houdt het bij een broodje. We hebben zowaar tv, de Olympische Spelen gaan aan. Het plan is om nog even wat te drinken, alleen is de hostelbar al gesloten. Het centrum brengt ook weinig soelaas, het blijft bij een biertje. Op de terugweg horen we een hoop geroezemoes. We gaan kijken. Er staat een hoop volk bij een hostel en het klinkt gezellig. Erik, Gino en ik gaan kijken, er blijkt een soort kroegentocht bezig te zijn. Ook al is Bled een slaperig stadje, met een mannetje of 50 is een kroeg snel gezellig. We eindigen ’s nachts ergens in het meer, omringt door een hoop dronken Engelsen.

De volgende dag begint dan ook niet al te vroeg. Niet erg, het is onze laatste niks-doe-dag. In de zon liggen, boek lezen, zwemmen. Bled is vooral erg rustig en mooi, liggend aan een meer met daarop een idyllisch eilandje met kerk, omringt door bergen. De laatste kookbeurt wordt vergeven en we kijken met een half oog de OS tijdens het kaarten. Onze laatste dag echte vakantie zit erop.

En dan moet er naar huis gereden worden. We hebben ruim de tijd genomen om terug te komen en leggen de afstand dan ook in 2 dagen af. Tussendoor doen we Liechtenstein aan, maar daar valt niets interessants over te vertellen. Nouja, ze hebben er lekkere hamburgers, geserveerd door een meisje met een mooie glimlach. De nacht brengen we door in een Duits hotel en de volgende dag zijn we tegen een uur of 3 weer thuis.